W wtorek, 13 marca, Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw przedłożony przez ministra infrastruktury. Pomimo, iż termin na dokonanie konsultacji publicznych do projektu niniejszej ustawy był bardzo krótki to z 33 podmiotów, do których projekt został skierowany, zgłoszono aż 18 stanowisk z szeregiem uwag.
Większość opinii sporządzonych na potrzeby konsultacji publicznych zarzucała ustawodawcy dokonanie „na szybko”, w celu dostosowania polskich przepisów do wymogów unijnych, wybiórczych zmian w ustawie, podczas gdy zmiany powinny być kompleksowe i uwzględniające uzasadnione interesy uczestników rynku. Brak zmian systemowych, obok wyraźnego obostrzenia ustawy szeregiem bardzo wysokich kar, powoduje niepokój wśród polskich i zagranicznych podmiotów zajmujących się gospodarką transportową.
Główne zastrzeżenia dotyczyły zmian związanych sankcjonowaniem popełnianych naruszeń, rozszerzenia odpowiedzialności na dodatkowe podmioty oraz wzrostu wysokości nakładanych kar na poszczególne podmioty i osoby związane z branżą transportową. Zwracano również uwagę na bardzo ogólne podstawy wszczęcia postępowań administracyjnych oraz szerokie uprawnienia właściwych organów, a także niepokojące następstwa takich postępowań. Obawy wzbudzały także zapisy, które zamiast wzmocnienia ochrony przewoźników krajowych przed nieuczciwą konkurencją mogły wywołać efekt zgoła odmienny, tj. eliminację uczciwych firm przez konkurencję czy też nielojalnych kierowców.
Ponadto zwracano uwagę na zmiany dotyczące procedury weryfikowania i spełniania wymogu dobrej reputacji a także, że załączniki do projektu ustawy bardzo różnią się od obowiązującego załącznika do rozporządzenia 2016/403. Podnoszono także, że załączniki te mogą wywoływać sporo niejasności wśród nie tylko polskich, ale i zagranicznych podmiotów.
Największe kontrowersje wywołały jednak nowe regulacje dotyczące podwyższenia wysokości kar dla poszczególnych osób i podmiotów. Jak słusznie zauważono, projektodawca nie przedstawił żadnych obliczeń, statystyk ani podstaw prawnych, które uzasadniałyby tak wysoki procent podwyżki, a lakoniczne tłumaczenie ustawodawcy, że przewidziane sankcje zostały tak określone, aby były skuteczne, proporcjonalne i odstraszające jest bardzo wątpliwe i wzbudza niepokój w zakresie prawdziwych intencji w tym zakresie.
Nieuwzględnienie przeważającej liczby uwag (poza drobnymi korektami i literówkami) z uwagi na brak czasu i konieczność pilnej transpozycji rozporządzenia 2016/403, nie rzuca pozytywnego światła na ustawodawcę, dla którego priorytetem powinna być dbałość i ochrona interesów polskiego przedsiębiorcy i obywatela. Przyjęcie przez rząd ustawy w obecnym stanie powoduje, że ww. uwagi są aktualne oraz wzrost niepewności w branży transportowej.
